ΑΝΑΔΥΟΜΑΙ

Άραγε, το πιο ισχυρό χρώμα είναι το μαύρο; Θα μπορούσε κανείς να το ισχυρισθεί. Αν αναλογισθεί ότι ουσιαστικά πρόκειται για συμπύκνωση όλων των χρωμάτων. Αγγίζω με το δείκτη του αριστερού μου χεριού. Αφή. Ακουμπάω όλες και όλους. Πλησιάζω με το αριστερό μου αυτί τον καμβά. Ακοή. Ήχοι που έρχονται από μακριά, ιαχές, κλάμα, τρανταχτά γέλια. Οσφραίνομαι τις ευωδιές από κάθε γωνιά του πλανήτη. Από τη μία άκρη του καμβά μέχρι την άλλη, γεύσεις. Άλλοτε αλμυρές, άλλοτε γλυκές σαν μέλι. Ενόραση, η κόκκινη κλωστή που μας ενώνει. Πάνω σ' έναν πολύχρωμο καμβά, κόκκινη κλωστή δεμένοι... Όλα είναι εκεί. Από το προαιώνιο βάθος του χρόνου μέχρι σήμερα. Στο κέντρο ο Άνθρωπος, πανανθρώπινο σώμα που συμπυκνώνει χρώματα, εθνότητες, φυλές, θρησκείες. Η Παγκόσμια και Διαρκής Επανάσταση της Συνείδησης. Κ. Σ.