ΖΩΗ: ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΕΩΣ

Αυτό το πληθωρικό, πολύ αστείο και πολύ μελαγχολικό βιβλίο είναι ταυτόχρονα σύνθετο και χαμηλόφωνο - ένα μαγικό σεντούκι γεμάτο ιστορίες, που θα τις χαρούν όσοι εντρυφούν με απόλαυση στις ανάλογες σελίδες του Ραμπελαί, του Τσώσερ και του Λώρενς Στερν... Είναι το πρώτο μυθιστόρημα μετά τον "Οδυσσέα", που κατορθώνει τόσα πολλά απ' το τίποτα - και, μ' αυτό το πνεύμα, νομίζω πως δικαιούται να θεωρείται ισάξιο με το αριστούργημα του Τζόυς..." (Ρόμπερτ Ναϊ (Scotsman) από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) "Λεπτομερείς περιγραφές δωματίων, τοίχων, αντικειμένων, φύλλων εφημερίδων, περιοδικών, ανθρώπων κ.α., με φωτογραφική λεπτομέρεια που θυμίζει συλλέκτη, της πολυκατοικίας στην οδό Σιμόν-Κρυμπελλιέ του Παρισιού. Οι ιστορίες και οι περιγραφές των αντικειμένων ανταγωνίζονται επάξια αυτές των ανθρώπων στο μυθιστόρημα του Ζορζ Περέκ (1936-1982), «Ζωή: Οδηγίες Χρήσεως». Γοητευτικές ιστορίες σαν παραμύθια, που σχετίζονται περισσότερο ή λιγότερο χαλαρά με τους κατοίκους της πολυκατοικίας, όπως η αναζήτηση του Κυπέλλου, στο οποίο ο Ιωσήφ από Αριμαθαίας συνέλεξε το αίμα από τις πληγές του Ιησού ή την προσπάθεια του νεαρού εθνολόγου Μαρσέλ Άππεντσελ να ζήσει με τη φυλή των Κουμπού της Σουμάτρας. Το βιβλίο αποτελεί μια πολυφωνική σύνθεση, από τις μικρότερες ως τις μεγαλύτερες όψεις του καθημερινού. Η ζωή είναι τελικά ο κοινός τόπος, αλλά και το μέσο που βρίσκουν έκφραση, αναπτύσσονται και μεταβάλλονται οι ιδέες και οι μορφές. Η ζωή των εκάστοτε κατοίκων της πολυκατοικίας αναμιγνύονται στην παλέτα του Περέκ, φωτίζονται οι σκοτεινές γωνιές τους, φωτίζονται διαφορετικά οι παραμελημένες όψεις της ζωής και αυτό συνιστά τις «Οδηγίες Χρήσεως». Κατακερματίζοντας την πραγματικότητα σαν παζλ, η ανασύνθεσή της πρέπει να ανακαλύψει τις κρυφές ιδιορρυθμίες της σύνθεσης, να αποφύγει τις παγίδες του αποπροσανατολισμού και της μονομέρειας της συνήθειας. Μια πάλη μέχρι το τέλος, με το τελευταίο κομμάτι να μένει στα χέρια του Μπάρτελμπουθ και να μην είναι αυτό που ταιριάζει.