ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΙ ΒΑΦΙΚΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΣΩΝ ΧΡΟΝΩΝ

Η χρήση φυσικών χρωστικών οργανικής προελεύσεως αποτελεί εγγενές στοιχείο της πολιτισμικής ταυτότητος της μεσογειακής λεκάνης και των γειτονικών περιοχών. Από τα μέσα, ωστόσο, του ιθ’ αιώνος συνθετικές ενώσεις προοδευτικά υποσκελίζουν τα παραδοσιακά μέσα βαφής και ζωγραφικής, συχνά δε υλικά ασύμβατα μεταξύ τους εναλλάσσονται, οδηγώντας σε προϊόντα αμφιλεγόμενης ποιότητος. Στο πλαίσιο αυτό καθίσταται πλέον προφανής η ανάγκη αξιόπιστης αναπαραγωγής των παλαιών μεθόδων παρασκευής και χρήσεως των φυσικών χρωστικών, ώστε να διευκολυνθεί η συντήρηση της υλικής πολιτισμικής κληρονομιάς, αλλά και η καλλιτεχνική ή χειροτεχνική ενασχόληση. Η ανά χείρας μελέτη βασίζεται σε σειρά αλληλεξαρτωμένων δραστηριοτήτων, ήτοι: – την προσεκτική καταγραφή και κωδικοποίηση των παλαιών συνταγών, – την πειραματική αναβίωση των καταλληλοτέρων παραδοσιακών διαδικασιών, κατά τρόπον ώστε να είναι δυνατή η ευχερής και επαναλήψιμη αναπαραγωγή τους, – την βελτιστοποίηση των μεθόδων βαφής ή ζωγραφικής με φυσικές οργανικές χρωστικές, μέσω της διερευνήσεως των σχέσεων μεταξύ φυσικοχημικών προϋποθέσεων και απτού αποτελέσματος σε σχέση με την τελική απόχρωση, τον κορεσμό και την λαμπρότητα, αλλά και την αντοχή και σταθερότητα, – την διατύπωση πρωτοκόλλων για την τυποποίηση των συνταγών.