ΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ

Το Προεδρικό Μέγαρο, το -κατά γενική ομολογία- εξαιρετικής τέχνης τριώροφο νεοκλασικό που κτίσθηκε ως Ανάκτορο του Διαδόχου μεταξύ των ετών 1891-1897, είναι ένα ιδιαίτερα αντιπροσωπευτικό έργο του μεγάλου Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ. Θα ήταν ιστορικώς ανακριβές, αλλά και άδικο, να μην επισημανθεί ότι, ως προς την πρόσοψη και την κάτοψη, το κτήριο παρουσιάζει σημαντικές ομοιότητες με ένα ανεκτέλεστο σχέδιο θερινού ανακτόρου του επίσης μεγάλου αρχιτέκτονα Θεοφίλου Χάνσεν, του οποίου ο Ερνέστος Τσίλλερ υπήρξε φίλος, συνεργάτης και θαυμαστής. Το Ανάκτορο του Διαδόχου μετατράπηκε οριστικά σε Προεδρικό Μέγαρο το 1975, δηλαδή μετά την αποκατάσταση του Δημοκρατικού Πολιτεύματος και την εγκαθίδρυση της Τρίτης Ελληνικής Δ ημοκρατίας, συγκεκριμένα δε ύστερα από την εκλογή ως Προέδρου της Δημοκρατίας του Κωνσταντίνου Τσάτσου. Ας σημειωθεί ότι το κτήριο χρησιμοποιήθηκε ως Προεδρικό Μέγαρο και κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Ελληνικής Δημοκρατίας, μεταξύ των ετών 1924-1935. Ως έδρα του Προέδρου της Δημοκρατίας, και μάλιστα με αυτή την αρχιτεκτονική υπόσταση, συμβολίζει, μέσω της καθημερινής λειτουργίας του, συγκεκριμένες αντιπροσωπευτικές πτυχές του ρυθμιστικού ρόλου του Προέδρου της Δ ημοκρατίας, κυρίως δε πτυχές πον συνδέονται με τις εγγνήσεις ενότητας τον Λαού και του Έθνους των Ελλήνων. Προς αυτή την κατεύθυνση, το Προεδρικό Μέγαρο είναι πάντα ανοιχτό για τις Δημοκρατικές Πολιτικές Δυνάμεις του Τόπου και πρωτίστως για εκείνες που εκπροσωπούνται στη Βουλή των Ελλήνων, με κορυφαία στιγμή την Επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας, την 24η Ιουλίου 1974. Κατά αυτή την Επέτειο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υποδέχεται και τους επιζώντες αγωνιστές υπέρ της Δημοκρατίας, ενώ ταυτοχρόνως τιμάται η μνήμη όλων εκείνων που έπεσαν στον βωμό της υπεράσπισής της. Πάντα προς την ίδια κατεύθυνση, το Προεδρικό Μέγαρο -όπως και ο κήπος του- είναι ανοιχτό, κατά το δυνατόν, και στο ευρύτερο κοινό, ιδίως δε σε μαθητές όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης, προκειμένου να γνωρίσουν εκ του σύνεγγ