ΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ ΚΑΙ Η ΩΦΕΛΕΙΑ ΤΟΥΣ

Μία αρχαία και σταθερή παράδοσις της Εκκλησίας μας είναι η δέησις για τους νεκρούς. Η διήγησις του ιερού Ευαγγελίου για την Θεία και φρικτή Μεταμόρφωσι του Κυρίου παρουσιάζοντάς μας τον Μωϋσή και τον Ηλία, καθώς και η παραβολή του Λαζάρου και του πλουσίου, μας δείχνουν καθαρά ότι οι νεκροί διαθέτουν τέλεια συνείδησι. Η ζωή περνώντας από τον θάνατο συνεχίζεται. Αυτοί που φεύγουν διατηρούν την πνευματική τους επικοινωνία με τα μέλη της Εκκλησίας που βρίσκονται στη γη, δια μέσου της κοινής αγάπης στο Χριστό. Αυτή η αγάπη συνδέει σε ένα σύνολο τους πιστούς. Τους συνδέει διότι η Εκκλησία είναι μία και έχει κεφαλή της τον Χριστό. Σώμα της Εκκλησίας είμαστε εμείς που πιστεύουμε, και ξεχωριστά κάθε ένα μέλος του σώματος αυτού. [...] (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)