ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΑΘΑΝΑΤΗ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ

H αγάπη -αυτή η αρετή των αρετών- είναι ένα από τα βαθύτερα συναισθήματα του ανθρώπου, που πηγάζει από την έμφυτη τάση του για επικοινωνία, συνδρομή, προστασία και συνεργασία. Αυτή η ενστικτώδης παρόρμηση του ατόμου, η φιλάνθρωπη διάθεση, μπορεί να καλλιεργηθεί, ν’ αναπτυχθεί και να επικαλύψει (κατά το μεγαλύτερο μέρος) το αντίθετο ένστικτο της επιθετικότητας. Η αγαπητική σχέση των ανθρώπων είναι πολυδιάστατη και πολυώνυμη: φιλότης, φιλία, έρως, αγάπη, στοργή, amore, sex, love, liebe, lubov... Εξάλλου η αγάπη αποδείχνεται πιο δυνατή απ’ τον έρωτα, γιατί πλεονεκτεί σε χρονική έκταση, σχετικά με τη βραχύβια ένταση του έρωτα. Για την αγάπη έχει χυθεί πολύ μελάνι. Έχει χυθεί πολύ δάκρυ. Έχει χυθεί πολύ αίμα. Θυσιάστηκαν άνθρωποι με συναισθήματα ευγενικά. Δημιουργήθηκαν μύθοι με περιπέτειες θαυμαστές. Οικοδομήθηκαν θρησκείες και Οργανισμοί Ηνωμένων Εθνών. Για την αγάπη γράφτηκαν φιλοσοφίες και λογοτεχνήματα, ποιήματα και αφηγήματα, μουσικές συμφωνίες και τραγούδια, ζωγραφίστηκαν πίνακες και πλάστηκαν αγάλματα και μνημεία τέχνης, ανέβηκαν ξακουστές θεατρικές παραστάσεις από την αρχαιότητα ως σήμερα. Για την αγάπη ανάμεσα στους ερωτευμένους, η ίδια η ζωή έδειξε το μεγάλο ενδιαφέρον της -αφού η αγάπη είναι ταυτόσημη με τη ζωή- και τη θεώρησε "ασπασμό των αγγέλων προς τ’ άστρα"! Ωστόσο, "τι είν’ αυτό που το λένε αγάπη;" δεν μπόρεσε ν’ απαντηθεί και ν’ αποκρυπτογραφηθεί σε όλες του τις διαστάσεις -σε πλάτος, βάθος και ύψος- όπως όλα τα μεγάλα ερωτήματα που συνθέτουν την μοίρα και την αγωνία του ανθρώπου. Γιατί η αγάπη είναι ένα αίνιγμα που ξεκινάει από το ένστικτο, το συναίσθημα και τη διάνοια και στοχεύει στην διαιώνιση της ζωής. Είναι το μέγιστο θαύμα, "ο θεός των υπάρξεων", ή καλύτερα: η αγάπη είναι η εντατικοποίηση της ύπαρξής μας, είναι η προσωπική μας δημιουργία που νικάει τον χρόνο και τη φθορά. Όσο εμπλουτίζεται σε εμπειρία και σοφία ο ανθρώπινος νους, συνειδητοποιεί ότι η αγάπη είναι ένα πολυδιάστατο συναίσθημα, ένα σπάνιο κατόρθωμα, μια υψηλή γνώση κα