ΜΙΑ ΑΦΡΙΚΑΝΑ... ΣΤΗΝ ΕΚΑΛΗ

... Όταν ήμουνα μικρή, μικρότερη δηλαδή, πίστευα ότι θα είχα παντρευτεί μέχρι τα 27 μου. Όταν έκλεισα τα 28, είδα τα πράγματα λίγο διαφορετικά. Ούτε σχέση δεν είχα. Τίποτα. Περνάνε οι μέρες πολύ γρήγορα και βρίσκω τόσα πράγατα να γεμίσω τις ώρες μου, που δεν καταλαβαίνω πια πότε περνάνε τα χρόνια. Τώρα είμαι 30. Μόνη. Μέχρι πρότινος μου άρεσε η ιδέα να είσαι μητέρα σε μικρή ηλικία, αλλά όσο αφορά εμένα δεν πρόκειται να γίνω μητέρα κανενός πριν γίνω γυναίκα κάποιου. Και κάτι άλλο: μέχρι πότε θεωρείται κάποιος μικρός; ... Η αλήθεια είναι ότι μέχρι τώρα οι μισές μου φιλενάδες έχουνε ήδη παντρευτεί. Εντάξει έχω μόνο δύο φιλενάδες, άλλα έχει παντρευτεί η μία, άρα, οι μισές. Πρέπει να ομολογήσω ότι είμαι έτοιμη. Δηλαδή, έχω βρει τα ονόματα των παιδιών μου και έχω διαλέξει νυφικό. Αλλά έτσι είμαι εγώ, οργανωτική, για κάποιο λόγο. Είναι σαν να κάνεις μαθήματα χορού μόνη σου για να πας να συμμετάσχεις σε διαγωνισμό χορού ελπίζοντας ότι θα βρεις εκεί παρτενέρ. [...]