ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ ΤΟΜΟΣ Α

Στην πέμπτη περίοδο (μέσα 13ου-14ο αι. μ.Χ.) παρατηρήθηκε παρακμή της Μεσαιωνικής Λατινικής Φιλολογίας. Στην περίοδο αυτή τα Πανεπιστήμια άνοιξαν για το λαό. Τα νέα Πανεπιστήμια που ιδρύθηκαν ήταν απαλλαγμένα από την κηδεμονία των Παπών. Εμφανίστηκαν φιλολογικές προσωπικότητες που προανάγγελναν την Αναγέννηση. Στην εποχή αυτή υπήρχε εκλαΐκευση της παιδείας. Το Παρίσι, η Οξφόρδη και η Μπολόνια ήταν τα πνευματικά κέντρα της Ευρώπης. Η Λατινική γλώσσα άρχισε να παρακμάζει. Οι εθνικές γλώσσες οριστικοποιούνταν. Ο κλήρος ζούσε σε πολυτέλεια και οι ιδρυτές των εκκλησιών επιδίδονταν σε αρπαγές και βιαιότητες. Ο λαός αναζητούσε σε γιορτές την ευθυμία του απ το φόβο του διαβόλου.