ΚΡΙΣΗΣ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ

"Δεν υπάρχει μεγαλύτερος σύμμαχος στην μελαγχολία από την απραξία. Και καμία γιατρειά καλύτερη από την πράξη". Τάδε έφη το 1621 ο Robert Burton στο κλασσικό του βιβλίο "Η ανατομία της μελαγχολίας". Ήταν το βιβλίο που διάβαζε κάθε πρωί, για να βρει το κουράγιο να σηκωθεί από το κρεββάτι του, ο μελαγχολικός Dr. Johnson. Και ποια "πράξη" επέλεξε ο Dr. Johnson ώστε να αποδράσει από την μελαγχολία που τον καταδυνάστευε; Την λεξικογραφία. Την καταγραφή και απόδοση των όρων που συνιστούσαν τον καθημερινό αγώνα να εκφράζουμε, και να διαμορφώνουμε, τις σκέψεις μας. Έτσι, εν έτει 1755, προέκυψε ίσως το γνωστό, και ακόμα απολαυστικό, λεξικό του Dr. Johnson. Με αυτό καταπολέμησε την μελαγχολία του αλλά και άσκησε κριτική. Παραδείγματος χάριν, ορίζει τον αντίστοιχο ΦΠΑ της εποχής του ως εξής: "Ένας μισητός φόρος επί αγαθών ο οποίος επιλέγεται όχι από δίκαιους κριτές των αξιών αλλά από φουκαράδες στην δούλεψη εκείνων που κερδίζουν από την είσπραξή του." Σήμερα, εδώ στην Ελλάδα της Κρίσης, η μελαγχολία ξεπέρασε τα όρια του ατομικού και κινδυνεύει να μολύνει το σώμα της κοινωνίας ολόκληρης. Η πράξη, όπως έλεγε ο Burton, είναι η καλύτερη γιατρειά. Συλλογικά και ατομικά. Το λεξικό τούτο αποτελεί μία από αυτές τις μικρές, ατομικές πράξεις. Από την μία, εξηγεί τους όρους που αιωρούνται παντού (CDS, spreads κλπ) ενώ από την άλλη, στον δρόμο που χάραξε ο Dr. Johnson, η λεξικογραφική προσπάθεια που κρατάτε στα χέρια σας ελπίζει να διαταράξει την κοινή μας μελαγχολία θέτοντας τους όρους της Κρίσης στο φως της κριτικής.