Η ΠΟΙΗΣΗ ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ

Η Όλγα Σεντακόβα (1947), είναι μία από τις πιο σημαντικές ποιήτριες της Ρωσίας στο μεταίχμιο των εποχών και των αιώνων. Βαθιά στοχαστική, συνομιλεί με την ιστορία και την εποχή, συνδυάζοντας στο έργο της τη βαθιά παιδεία, την παράδοση αλλά και τον μοντερνισμό, καθιστώντας έτσι το έργο της πρωταγωνιστή στην πνευματική ζωή της Ρωσίας εδώ και δεκαετίες. Είναι γνωστή ως ποιήτρια, φιλόλογος, μεταφράστρια αλλά και διανοούμενη, όχι μόνο στη Ρωσία αλλά εν γένει στο δυτικό κόσμο. Γενναίος άνθρωπος, ποτέ δεν ακολούθησε τον εύκολο δρόμο. Την περίοδο της "βασιλείας" του Μπρέζνιεφ, δύο δεκαετίες που χαρακτηρίστηκαν ως "εποχή της στασιμότητας", πρωταγωνίστησε στην επονομαζόμενη "δεύτερη κουλτούρα" ή "προ του Γουτεμβέργιου γραμματεία". Τα έργα της δεν δημοσιεύονταν στη Σοβιετική Ένωση και κυκλοφορούσαν μόνο στη μορφή των χειρογράφων και των δαχτυλογραφημένων σελίδων χέρι με χέρι ανάμεσα στους αναγνώστες. Τα πρώτα της ποιήματα δημοσιεύτηκαν στο Παρίσι το 1986. Στο ποιητικό της έργο συνδυάζει ένα μεγάλο φάσμα παραδόσεων που ξεκινάει από τα σλαβικά λαϊκά τραγούδια μέχρι τον ευρωπαϊκό νεοκλασικισμό του 20ού αιώνα. Έχει μεταφράσει στα ρωσικά πλήθος ευρωπαίων φιλοσόφων, θεολόγων και λογοτεχνών, ανάμεσα στους οποίους και έργα του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, του Δάντη, του Πιερ ντε Ρονσάρ, του Τζον Ντον, του Στεφάν Μαλαρμέ, της Έμιλυ Ντίκινσον, του Ρ. Μ. Ρίλκε, του Μάρτιν Χάιντεγκερ, του Πολ Κλοντέλ, του Πάουλ Τσέλαν, του Τ.Σ. Έλιοτ, του Έζρα Πάουντ, του Φιλίπ Ζακοτέ. Κύριο μέλημα της Όλγας Αλεξάντροβνα είναι να εκφράσει τη μεταφυσική τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Παιδί του 20ου αιώνα, μεγάλωσε μέσα στο στενάχωρο πλαίσιο του σοβιετικού ολοκληρωτισμού και βίωσε, όπως όλη η μεταπολεμική γενιά στην οποία ανήκει, τις επιπτώσεις του Β' Παγκοσμίου πολέμου. Παρόλα αυτά, μέσα στο έργο της ο αναγνώστης θα βρει εκείνες τις εκλάμψεις της ελπίδας, του "νέου ουρανού και της νέας γης", "του κόσμου που νικάει τον θάνατο" και της "απόλυτης ελευθερίας". Η ποίηση και η δοκιμιογραφία της