Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΜΕΤΑΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΠΟΧΗ

Μετά την αποσύνθεση της ΕΣΣ?, η άρνηση της προοπτικής ενός «αµερικανικού αιώνα» έµοιαζε καταδικασµένη σε αποτυχία, τόσο ως επιστηµονική εκτίµηση όσο και ως πολιτικό πρόταγµα. Ιδίως στην καθ’ ηµάς «?ύση», οι βεβαιότητες ενός µονοκεντρικού κόσµου, µιας νέας αυτοκρατορίας ήταν κραταιές. Η ελληνική πολιτική ευθυγραµµίστηκε πλήρως µε τις απαιτήσεις της Ουάσινγκτον, µετά τη σύντοµη δεκαετία του ’80 και τις προσπάθειες αυτονόµησης της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής ως προς τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Τριάντα χρόνια µετά, τίποτα δεν είναι το ίδιο. Ο πόλεµος στην Ουκρανία αποτελεί το πρελούδιο ενός παρατεταµένου πολέµου φθοράς για την παγκόσµια ηγεµονία. Καθώς οι τεκτονικές πλάκες των διεθνών σχέσεων µετατοπίζονται και συγκρούονται και ενώ η Ελλάδα και η Κύπρος βρίσκονται σε µια διακεκαυµένη ζώνη, εξακολουθούν να κινούνται µε βάση τα µεταψυχροπολεµικά δόγµατα της εσωτερίκευσης της εξάρτησης. Το παρόν βιβλίο φιλοδοξεί να συµβάλει στη συζήτηση για την αναγκαία δοµική και στρατηγική µεταβολή των διεθνών σχέσεων των δύο κρατών, µε στόχο µια διεθνή πολιτική αρχών, γειωµένη στις νέες πραγµατικότητες.