ΕΥΛΟΓΕΙ, Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ, ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ

"Βασιλεύ ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ, και σκήνωσον εν ημίν, και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος, και σώσον Αγαθέ τας ψυχάς ημών". Αυτή είναι η πιο διαδεδομένη προσευχή της Ορθόδοξης Εκκλησίας προς το Άγιο Πνεύμα. Δεν ξεκινούμε ποτέ κάποιο σημαντικό μας διάβημα, εντός Αυτής ή στα πλαίσια των δραστηριοτήτων μας, χωρίς να προφέρουμε το "Βασιλεύ ουράνιε". Μέσα στην Εκκλησία, είναι η προσευχή που εισάγει κάθε προσευχή, επειδή κάθε αυθεντική προσευχή ξεδιπλώνεται μέσα στην πνοή του Πνεύματος. "Έτσι και το Πνεύμα έρχεται και μας βοηθάει εκεί που είμαστε· εμείς δεν γνωρίζουμε ποια είναι η σωστή προσευχή, αλλά το Πνεύμα το Ίδιο παρακαλεί για μας με στεναγμούς άρρητους" (Ρωμ.8:26). Έννοιες που έχουν σημασία για την προσευχή μας μέσα στον κόσμο όπου μόνο το Πνεύμα μπορεί να ενώσει το ορατό με το αόρατο, για τα οποία ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής λέει ότι το ένα πρέπει να συμβολίζει το άλλο - μορφή Χριστολογική. Πράγματι ο Χριστός υπάρχει μέσα στο Άγιο Πνεύμα και μας Το επιδαψιλεύει. Το εκκλησιαστικό Του Σώμα είναι ο τόπος απ' όπου αναβλύζει, ή μάλλον σταλαγματιά σταλαγματιά ρέει, αυτή η κοινωνία.