ΧΩΝΕΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ

Τα Χωνεμένα Όνειρα, το δεύτερο βιβλίο του Δημήτρη Θεολόγου, συνεχίζει την πορεία που ξεκίνησε ο συγγραφέας με το Φταίνε τα τραγούδια. Σε πρωτοπρόσωπη γραφή, μας μιλάει για τις αναμνήσεις και τις καταβολές, τους προβληματισμούς και τις απογοητεύσεις, τα όνειρα και τις ελπίδες μιας ολόκληρης γενιάς· της γενιάς της μεταπολίτευσης. «Ο ήρωας του βιβλίου αυτοσυστήνεται αναφέροντας ότι, εν έτει 1962, "την ώρα που ο Παναθηναϊκός έφερνε 1-1 με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο και κέρδιζε το τρίτο συνεχόμενο πρωτάθλημα, εγώ έβλεπα το φως το αληθινό". Ένας ήρωας που ο συγγραφέας του, αν και δεν τον «παίρνει και πολύ στα σοβαρά [...] μπορεί να κρατάει συστηματικά μιαν απόσταση απ'αυτόν. Αλλά πως μπορείς να κρατήσεις απόσταση από τον ίδιο σου τον εαυτό; Ένας καλός τρόπος είναι το χιούμορ. Ένας ακόμα καλύτερος τρόπος είναι να υπεισέρχεται στη ματιά σου και μια δόση αυτοσαρκασμού - ανώτατο στάδιο του χιούμορ». Στη ροή της αφήγησης «παρεμβάλονται τραγούδια, συγκροτώντας ένα προσωπικό σάουντρακ. [...] η τεχνική αυτή επεκτείνεται με αναφορές στο θέατρο , στο σινεμά, στη λογοτεχνία. Ο συγγραφέας έχει τα μάτια του και τ'αυτιά του ανοιχτά, δημιουργώντας ένα παζλ από πολιτιστικά και πολιτικά βιώματα. Βιώματα (και όνειρα) καλά χωνεμένα.