ΑΛΦΡΕΝΤ ΤΕΝΝΥΣΟΝ, 12 ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Στους φαιούς, κρύους βράχους σου, Ω θάλασσα, ας ξεσπάει το κύμα, ας ξεσπάει! Κι ας γινόταν να βγουν απ' το στόμα οι σκέψεις που το μυαλό μου γεννάει. Ω, τι κι αν παίζει ο γιος του ψαρά, με την αδελφή του με ξεφωνητά! Ω, τι κι αν τραγουδά ο αμούστακος ναύτης, μες στη βάρκα στου όρμου τ' ανοιχτά! Κι αν φωλιάζουν τ' αγέρωχα πλοία στην αγκάλη απάγκιας ακτής. Όμως, Ω και να μ' άγγιξε έν' άφαντο χέρι, κι ο αχός μιας φωνής σιωπηλής! Στα ριζά των γκρεμών σου, Ο Θάλασσα, ας ξεσπάει το κύμα, ας ξεσπάει! Μα η αιθέρια χάρη μιας μέρας χαμένης σε μένα δεν ξαναγυρνάει. [Από την έκδοση] - Το μεγαλείο πέφτει - Ξέσπασε, ξέσπασε (1η παραλλαγή) - Ας ξεσπάει το κύμα, ας ξεσπάει (2η παραλλαγή) - Οδυσσέας - Ο αετός - Δάκρυα, μάταια δάκρυα - Τώρα το κρεμεζί κοιμάται ανθόφυλλο - Η επέλαση της ελαφράς ταξιαρχίας - Μαριάνα - Η Δεσποσύνη του Σαλότ - Λούλουδο στου τοίχου τη ραγάδα - Μωντ - Διασχίζοντας τη σύρτιδα Σημειώσεις