ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΝΙ ΣΑΛΛΙΒΑΝ

Το Θαύμα της Άννι Σάλλιβαν, του γνωστού απ` το Παιχνίδι της μοναξιάς, Αμερικανού συγγραφέα Ουίλλιαμ Γκίμπσον, θα μπορούσε να θεωρηθεί `θεατρική βιογραφία`, αφού αναφέρεται σ` ένα υπαρκτό πρόσωπο, την Έλεν Κέλλερ. Η γυναίκα αυτή θεωρείται απ` τους Αμερικανούς `αγία` και `ηρωίδα`. Κι όχι άδικα. Μωρό ακόμα, δεκαεννιά μηνών, έχασε την όραση, την ακοή και τη λαλιά της. Ως τα εφτά χρόνια της έμεινε ένα τυφλό και κωφάλαλο αγρίμι, κλεισμένο στο σκοτάδι και στη σιωπή, εχθρικό για όλους και για όλα, βυθισμένη στο έρεβος των πρωτόγονων ενστίκτων - κάτι χειρότερο από ένα μικρό ζώο, γιατί είχε ψυχή γεμάτη τυφλή μανία κι απελπισία. Στην απόγνωσή τους, οι γονείς της κάλεσαν μια δασκάλα για να βοηθήσει το δύσμοιρο παιδί τους. Η νεαρή αυτή κοπέλα, η `Αννι Σάλλιβαν, ήταν άλλοτε τυφλή, είχε όμως ξαναβρεί σχεδόν το φως της ύστερ` από πολλές κι οδυνηρές εγχειρήσεις, κι είχε σπουδάσει σ` ένα Ινστιτούτο για τυφλούς, στη Βοστώνη. Μέσα ,σ` ένα μήνα, κατόρθωσε να κάνει τη μικρή μαθήτριά της να ψελλίσει, και, λίγο-λίγο, η Έλεν Κέλλερ μπόρεσε όχι μόνο να διαβάζει, να γράφει και να μιλάει αλλά ανάπτυξε και σπάνια πνευματικά χαρίσματα. Αρίστευσε στα Κολλέγια όπου σπούδασε, και αφιέρωσε όλη τη ζωή της στην εκπαίδευση των τυφλών και κωφάλαλων, διδάσκοντας καινούργια παιδαγωγικά συστήματα και διαφωτίζοντας γονείς και δασκάλους μέσ` απ` την οδυνηρή της πείρα. Η περίπτωσή της είναι απ` τα πιο θαυμαστά δείγματα θριάμβου της ανθρώπινης θέλησης πάνω στη σωματική αναπηρία κι ένα ζηλευτό παράδειγμα αυταπάρνησης κι αγάπης. [...] [Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]