ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ

Η Ελλάδα παρουσιάζει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας ανάμεσα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η σύγκριση απλά και μόνο των ποσοστών ανεργίας για την εξαγωγή συμπερασμάτων δεν ενδείκνυται. Τα στατιστικά στοιχεία είναι χρήσιμα στο βαθμό που μας δίνουν σημαντική πληροφόρηση και μας βοηθούν στη λήψη αποφάσεων. Είναι σημαντικό να λάβει κανείς υπόψη του κι άλλους παράγοντες που βρίσκονται πίσω και πέρα από την απλή παράθεση στατιστικών στοιχείων. Το σύστημα προστασίας από την ανεργία αναπτύχθηκε μία περίοδο που κυριαρχούσε ένας συγκεκριμένος τύπος εργασιακής σχέσης και κοινωνικής προστασίας. Η οικονομική κρίση της δεκαετίας του '70 έθεσε σ' αμφισβήτηση την παραδοσιακή μορφή του κράτους-πρόνοιας και γενικότερα της κοινωνικής προστασίας. Αυτό ώθησε πολλές χώρες να αναμορφώσουν το σύστημα κοινωνικής προστασίας τους ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν στις νέες κοινωνικές ανάγκες που έχουν δημιουργηθεί. Η διατήρηση της ανεργίας σε υψηλό επίπεδο σ' αρκετές χώρες της Ε.Ε. (το μέσο ποσοστό ανεργίας στην Ε.Ε. είναι γύρω στα 8%) ώθησε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να θεσπίσει την εκπόνηση των Εθνικών Σχεδίων Δράσης για την Απασχόληση (ΕΣΔΑ) με στόχο τον καλύτερο συντονισμό των εθνικών πολιτικών. Η δομή του συστήματος προστασίας από την ανεργία διαφέρει από χώρα σε χώρα. Σ' άλλες χώρες υπερισχύει η έννοια της ασφάλισης της ανεργίας ενώ σ' άλλες χώρες υπερισχύει η έννοια της πρόνοιας έναντι της ασφάλισης. Η δημιουργία νέων κοινωνικών αναγκών σε συνδυασμό με την αλλαγή στη δομή της αγοράς εργασίας και της ίδιας της κοινωνίας θέτει εκ νέου το ζήτημα του προσδιορισμού του "άριστου" συστήματος κοινωνικής προστασίας από την ανεργία. Το ΕΙΕ, ως επιστημονικός φορέας υποστήριξης των διαδικασιών κοινωνικού διαλόγου σε θέματα απασχόλησης, εργασιακών σχέσεων και κοινωνικής προστασίας οφείλει από τη θέση και το ρόλο του να συντελεί στον εντοπισμό και τη διερεύνηση των ζητημάτων που συνδέονται με τα προαναφερόμενα θέματα. Στο πλαίσιο αυτό, το ΕΙΕ προχωρά στην έκδοση του συλλογικού τόμου για τ