ΤΟ ΜΕΛΙ ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ

ΝΕΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΜΕΝΗ ΕΚΔΟΣΗ Στα χρόνια της χούντας, η δεκάχρονη Δήµητρα µαζί µε τον δίδυµο αδελφό και τους γονείς της περνάνε τις διακοπές του Πάσχα στο σπίτι των παππούδων τους στο χωριό. Μια σειρά από απρόβλεπτα γεγονότα θα διαταράξει τη φαινοµενική γαλήνη της καθωσπρέπει οικογένειας για την οποία τα ενήλικα µέλη είναι ιδιαίτερα περήφανα. Ένας τραγικός θάνατος, η επιβεβληµένη αναβολή του πολυαναµενόµενου γάµου, η εµφάνιση ενός άγνωστου µέχρι εκείνη τη στιγµή µέλους της οικογένειας και το καλά κρυµµένο µυστικό που θα βγει στην επιφάνεια θα ανατρέψουν τις ισορροπίες και θα πυροδοτήσουν εξελίξεις. Τέτοιες που κανείς δεν είχε υπολογίσει. Η Δήµητρα, ο Μάριος και η θεία τους η Ελευθερία, η «Αγία Τριάδα» όπως αυτοαποκαλούνται, θα είναι η κινητήρια δύναµη όλων των δραµατικών εξελίξεων. Ένα τρυφερό µυθιστόρηµα για την αξία της ελευθερίας, µια αλληγορία για µια σκοτεινή εποχή, αλλά και ένα ταξίδι στην αθωότητα της παιδικής ηλικίας, τότε που µόνο η Αγάπη έχει σηµασία… [απόσπασμα από το βιβλίο] Ακούω βήµατα να έρχονται προς το σαλόνι. Χωρίς να σηκώσω το βαρύ βελούδο, βλέπω τις µαύρες γόβες της µαµάς µε τα ψηλά τακούνια, που τις έχω φορέσει πολλές φορές στα κρυφά και µε δείχνουν τόσο ψηλή και µεγάλη. Το ένα τακούνι είναι λίγο σκονισµένο... Οι γόβες πάνε κι έρχονται βιαστικές και σοβαρές. Έχουν έναν σηµαντικό ρόλο να παίξουν σήµερα, αντικαθιστούν τη γιαγιά. «Θέση-κλειδί» που λέει κι ο µπαµπάς για τον σιχαµερό κύριο πρόεδρο. Τα µαύρα παπούτσια του παππού, καλογυαλισµένα και µε κορδόνια, σέρνονται λίγο και έχουν µπερδέψει τα βήµατά τους δυο φορές µέσα σε µισό λεπτό. Πρώτη φορά βλέπω παπούτσια φοβισµένα. Ο µπαµπάς µου, από αυτή τη θέση, είναι ένα ζευγάρι καφέ παντοφλέ παπούτσια. Δεν γυαλίζουν τόσο όσο του παππού, αλλά έχουν ωραία εξώραφα, που ξέρω πως τα καµαρώνει. Κάθονται στον καναπέ και χτυπάνε το πάτωµα. Τακ, τακ, τακ. Κοµψά, νευρικά εξώραφα. Το µεγάλο ξύλινο παπούτσι της Τετερίας είναι πάντα το ίδιο. Πόσο λεπτό φαίνεται το ποδαράκι της πάνω από αυτό το παπούτσι! Το σίδερο της