ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ Η ΚΡΙΣΗ

Για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια, το ασφαλιστικό βρίσκεται στο επίκεντρο των εξελίξεων. Και, σίγουρα, δεν θα είναι η τελευταία. Η αίσθηση ότι, στο πεδίο αυτό, τίποτα δεν είναι σταθερό και όλα μπορούν να ανατραπούν, ξανά και ξανά, είναι καταστροφική. Διαμορφώνει οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συμπεριφορές που έχουν εκρηκτικό αντίκτυπο στην ιδιωτική ζωή των πολιτών και στη δημόσια ζωή του τόπου. Πόσες φορές ακόμα θα εξουθενωθούν όλοι, επειδή το πολιτικό σύστημα αρνείται να λάβει αποφάσεις που θα εδραιώσουν μια σχετική βεβαιότητα και εμπιστοσύνη, και δεν θα μετατρέπουν τους ασφαλισμένους σε μπαλάκι του πινγκ πονγκ, που ο καθένας το στέλνει στον επόμενο, με αποτέλεσμα να επιδεινώνονται ακόμα περισσότερο οι συνθήκες; Στο μεταξύ, εμπεδώνεται η αίσθηση ότι η κοινωνία παγιδεύτηκε και παγιδεύεται όλο και πιο έντονα, με την έννοια ότι οι δυνατότητες να ξεπεράσει το πρόβλημα διαρκώς λιγοστεύουν. Για να βρεθεί μια σταθερή λύση, χρειάζεται μια νέα Κοινωνική Συμφωνία, που δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς συλλογική αναγνώριση λαθών και συλλογική ανάληψη ευθυνών για τις νέες επιλογές. Όσο κατανοητές και αν είναι οι δικαιολογίες και τα προσχήματα που παρουσιάζονται από κάθε πλευρά, αν μείνει κανείς σε αυτά, το αποτέλεσμα είναι άλλο ένα μεγάλο κοινωνικό πλήγμα για τους ασφαλισμένους και για τη χώρα.