ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΑΚΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΣΠΟΙΝΙΔΕΣ

Τα παιδιά της Νάπολης γράφουν για τα ζώα: για κατοικίδια και για άγρια θηρία, για πουλιά και ψάρια και ερπετά, ακόμα και για προϊστορικά τέρατα. Οι σκέψεις τους ακολουθούν παράξενες διαδρομές, είναι όμως πάντα εύστοχες, αν όχι και καταλυτικές. Γράφοντας για τα ζώα, εκφράζουν τις δικές τους απόψεις για τον άνθρωπο και τη φύση, για τη δική τους Νάπολη, για όλο τον πλανήτη. "Αν τα ζώα είχανε μιλιά, ποιος ξέρει τι θα μας σούρνανε". "Εγώ θα θελα να χω πιτμπούλ, αλλά μόνο από μακριά". "Η αγελάδα ικανοποιεί τους ανθρώπους έμμεσα". "Αν καμιά φορά μάς φέρουνε πληγωμένο κυνηγό στο νοσοκομείο του Καρνταρέλι, εκεί που θα είμαι γιατρός, θα του πω πως δεν έχουμε κρεβάτι". "Τα πουλιά χέζουνε πάνω στα κεφάλια μας για να μας εκδικηθούνε για το φαινόμενο του θερμοκηπίου".