ΠΕΡΙ ΔΟΞΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑΣ

Ο γάλλος στοχαστής Michel de Montaigne, το κριτικό και ελεύθερο πνεύμα του 16ου αιώνα, κατέγραψε στα "Δοκίμιά" του σκέψεις και αναλύσεις, προσεγγίζοντας με προσωπικό αλλά συγχρόνως και φιλοσοφικό τρόπο θεματικές αναζητήσεις της μετέπειτα οργανωμένης σκέψης και της ευρύτερης διανόησης. Με την πρωτεϊκή του γραφή και το πρωτοποριακό του έργο, κατέχει εξέχουσα θέση στην ιστορία των ιδεών της σύγχρονης εποχής, ενώ με τη νατουραλιστική οπτική των αναλύσεων του υποκειμένου και της ανθρώπινης ύπαρξης, θέτει τον άνθρωπο στο επίκεντρο και προτείνει μια βιοσοφία διαχρονικής εμβέλειας. Τα δοκίμια "Περί δόξας" και "Περί ματαιότητας", δείγματα της γραφής και της σκέψης του Montaigne, αντανακλούν το πνεύμα και το κλίμα της εποχής του, αλλά συνιστούν συγχρόνως τον καθρέφτη μέσα στον οποίο κάθε εποχή μπορεί να αναγνωρίσει τα χαρακτηριστικά της. Με άξονες τις έννοιες του τυχαίου και της ματαιότητας, προσφέρουν στον σύγχρονο άνθρωπο ερείσματα ηθικής και ψυχικής ανάτασης, γνώμονα σκέψης και πράξης για μια αυθεντική εκδήλωση του υποκειμένου σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο.