ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ, ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΦΗΜΕΡΟΥ

Δεκαπέντε ιστορικοί, ιστορικοί της τέχνης, της αρχιτεκτονικής και του λόγου, αρχιτέκτονες και αρχαιολόγοι παρουσιάζουν κριτικά το συνολικό καλλιτεχνικό έργο του Παντελή Λαζαρίδη, ως ένα Αρχείο προς αποκωδικοποίηση μέσα στο γενικότερο κοινωνικό και ιστορικό του πλαίσιο, από τα χρόνια του '60 στη Θεσσαλονίκη έως σήμερα. Εξετάζονται συγχρόνως εικόνες της εποχής και δυναμικές πτυχές της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργικής έκφρασης, που επίκεντρο της έχει τη ζωή στην πόλη, στο περιβάλλον που ορίζεται από την κυριαρχία των αναπαραστάσεων. Η πόλη, η σπαρακτική φαντασμαγορία της, η δραματικότητα της εφήμερης ροής των εικόνων της και οι εντάσεις μέσα της αποτελούν τον θεμελιώδη θεματικό άξονα του αντιδοξαστικού, καταγγελτικού λόγου που χαρακτηρίζει τις "αφηγήσεις" στο καλλιτεχνικό έργο του Παντελή Λαζαρίδη. Για τα κείμενα αυτού του τόμου, το "δημόσιο" αυτό στοιχείο γίνεται σημείο αναφοράς και αφετηρία πολύπλευρης παρατήρησης και σχολιασμού τόσο σχετικά με τη συγκρότηση και την καλλιτεχνική διαχείριση της μνήμης και τη μετάβαση από την κυριαρχία της γραφής στην κυριαρχία της εικόνας -από τη σημασία του χρόνου στη σημασία του χώρου- όσο και σχετικά με τη λειτουργία του φαντασιακού απέναντι στη διαρκή εκκρεμότητα των ειδώλων και τους μετεωρισμούς, που κυριαρχούν στη "μιντιακή" εποχή μας... Μια πρόταση παρέμβασης-συμμετοχής του θεατή-πολίτη σε (μια κάποια) Δημόσια τέχνη.