ΟΙ ΚΥΡΙΑΚΕΣ, ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Ανοίγει τα μάτια της απότομα, το σεντόνι κολλημένο πάνω της, το μαξιλάρι να βράζει, το ρολόι να δείχνει δέκα και είκοσι, και η ησυχία του δρόμου να προμηνύει μια ελαφρώς δυσοίωνη Κυριακή. Διανύει μια περίοδο υπνηλίας. Κοιμάται με περισσή ευκολία και ξυπνάει με περισσές, ακαθόριστες αναμνήσεις που της δημιουργούν μια κάποια αφηρημένη ανησυχία για όλο το υπόλοιπο της ημέρας. Δοκιμάζει διάφορα αυτοσχέδια τεχνάσματα με τα οποία ελπίζει κάθε φορά να βελτιώσει την ανάσυρση των αναμνήσεων αυτών. Συνήθως ξανακλείνει τα μάτια της αμέσως όπως αιφνίδια τα ανοίγει κάθε πρωί. Μένει για λίγα λεπτά μετέωρη στο σκοτάδι, περιμένοντας λέξεις για να ντύσουν τους τόπους που μόλις επισκέφτηκε, τα πρόσωπα που συνάντησε, τις κουβέντες που αντάλλαξαν μεταξύ τους ή εν πάση περιπτώσει τις καταστάσεις που έληξαν και μπορούν να αποτελέσουν περίφημες ευκαιρίες αφήγησης.