Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ

Η αμφισβήτηση ή και η άρνηση αποδοχής της βούλησης της πλειοψηφίας, στο πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας, η οποία τεκμαίρεται σε αυτό το δοκίμιο, μπορεί να φαντάζει προκλητική. Και είναι πράγματι προκλητική διότι έτσι αποδομείται μία από τις βασικές αρχές αυτής της ψευτοδημοκρατίας και αποκαλύπτεται ο κίβδηλος χαρακτήρας της, έτσι όπως αυτός αναδεικνύεται τόσο από τους επικριτές της όσο και από τη σαθρή επιχειρηματολογία των υπερασπιστών της. Πιο συγκεκριμένα πρόκειται για την τεκμηρίωση της θέσης ότι ο καπιταλισμός, δηλαδή η δικτατορία της αστικής τάξης, και με τη μορφή της αστικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, πέραν των άλλων δεινών, διαπλάθει ανελεύθερους ανθρώπους. Παράλληλα, με την παραχώρηση του γενικού εκλογικού δικαιώματος, εμφανίζεται να αντιμετωπίζει ως ίσους πολίτες, άνισους στην πραγματική τους ύπαρξη ανθρώπους. Αυτό σημαίνει ότι, από τη μία, αφήνει τους ανθρώπους να εκφράζονται "ελεύθερα" αφού προηγουμένως τους έχει αφαιρέσει το δικαίωμα να σκέφτονται "ελεύθερα", ενώ, από την άλλη, επιχειρεί να συγκαλύψει τις κοινωνικές ανισότητες, πίσω από το προσωπείο των ίσων πολιτικών δικαιωμάτων. Αυτή η επικριτική προσέγγιση δεν συνιστά, σε καμία περίπτωση, άρνηση αξιοποίησης των πολιτικών δικαιωμάτων και του αστικού κοινοβουλευτισμού, για την ανατροπή του καπιταλισμού, κάτι που αποτελεί προϋπόθεση για την ουσιαστικοποίηση της δημοκρατίας.