Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΤΖΑΚ ΠΑΤΣ ΚΙ ΑΠΑΓΑΙ

Ο κύριος του Τζακ είναι ένα ώριμο διήγημα του Σκαρίμπα το οποίο γνώρισε πολλές επεξεργασίες και δημοσιεύσεις ανάμεσα στο 1948 και το 1973. Η κριτική συνηθισμένη στις υφολογικές ακροβασίες του συγγραφέα δεν ασχολήθηκε μαζί του. Ωστόσο, το διήγημα αυτό αποτελεί το αποκορύφωμα ενός αγαπημένου τεχνάσματος του Σκαρίμπα, της μεταμφίεσης, η οποία συνιστά βασική τεχνική της σάτιρας. Έτσι, ό,τι φαίνεται να επιβάλλεται και να κυριαρχεί, στο τέλος του διηγήματος ανατρέπεται. Η ανδρική φιλία και ο ανορθόδοξος ερωτισμός δεν είναι παρά το άλλοθι για την εκτροπή μιας κοινότοπης ιστορίας στο παράδοξο και την υπονόμευση του προσδοκώμενου. Η απατηλή ταυτότητα, η αμφίσημη όψη των πραγμάτων, το παιχνίδι και το ψέμα δημιουργούν τον βασικό άξονα με απόληξη την απόλαυση του κειμένου. Το "Πατς κι απαγάι" είναι η απάντηση στον "Κύριο του Τζακ". Ο ίδιος ο συγγραφέας, ανεξήγητα, δεν το συμπεριέλαβε σε καμιά συλλογή διηγημάτων του, ενώ υπάρχει μαρτυρία του ότι δεν τον ικανοποιούσε η εκδοτική ιστορία του διηγήματος "Ο κύριος του Τζακ". Τα δύο διηγήματα ανήκουν στην ίδια περίοδο και είναι συμμετρικά, συμπληρωματικά και ομότιμα· βασίζονται στην ίδια λογική και η αυτόνομη έκδοσή τους φωτίζει καλύτερα τη συγγραφική διάνοια του Σκαρίμπα.