ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 21ΟΥ ΑΙΩΝΑ

Πώς μετέχουν οι μοιρολογίστρες της Χίου στη διεργασία του πένθους επιτυγχάνοντας παράλληλα τη γυναικεία αλληλεγγύη; Τι κάνει κάποια μέλη της κοινότητας των Πόντιων μουσικών της Θεσσαλονίκης, στο άκουσμα του Τραπεζούντιου συναδέλφου τους, να αναγνωρίζουν μια "γνήσια" ποντιακή φωνή, ενώ άλλα την ηχητική ενσάρκωση του κεμαλικού κράτους; Για ποιους η πεντηκοστιανική λειτουργία της νιγηριανικής κοινότητας συνιστά περισσότερο έκφανση μιας παγκόσμιας κοινότητας εορτασμού της πίστης και του ανήκειν παρά της μεταναστευτικής ευαλωτότητας; Πώς βιώνουν οι dj της ηλεκτρονικής χορευτικής σκηνής του Ψυρρή τη φαντασίωση της "κοσμοπολίτικης ζωής" και της συναισθηματικής πλήρωσης στο δυστοπικό νεοφιλελεύθερο περιβάλλον της κρίσης; Μέσα από ποια εναλλακτικά αφηγήματα και επιτελέσεις θηλυκότητας οι γυναίκες της ελληνικής πανκ σκηνής διεκδικούν ορατότητα και σεβασμό; Πώς συγκροτούνται οι συμμετοχικοί πολιτισμοί της ελληνικής κοινότητας των φαν των anime στο πλαίσιο του σύγχρονου φιλελευθερισμού και της ψηφιακής μη αμειβόμενης εργασίας που αυτός εδραιώνει; Εθνογραφικές ματιές και ακροάσεις ερωτημάτων όπως τα παραπάνω σε 15 ξεχωριστές περιπτώσεις από το ευρύ πεδίο της μουσικοτροπίας στην Ελλάδα του 21ου αιώνα βρίσκονται στον πυρήνα του παρόντος τόμου. Με στραμμένο το ενδιαφέρον του στην ίδια τη μουσική εθνογραφική έρευνα, ο τόμος θέτει διερωτήσεις σχετικά με το τι κινητοποιεί τους σημερινούς εθνογράφους της μουσικής, ποια μουσικά είδη προκαλούν το ενδιαφέρον τους, ποια ζητήματα, προσεγγίσεις και εργαλεία -ποιες εν τέλει "νέες" μουσικές οντολογίες και επιστημολογίες- προκρίνουν στην έρευνά τους. Πέρα όμως από την ίδια την εθνογραφική/ερευνητική "κοινότητα" της μουσικής στην Ελλάδα, ο τόμος επιδιώκει να ανιχνεύσει μουσικές "κοινότητες" και υποκειμενικότητες που σχετίζονται πολλαπλώς μαζί τους - στη θεσμική ή άτυπη, συγκινησιακή ή αφηγηματική, τοπική, υπερτοπική ή διατοπική εκδοχή τους. Κατ' αυτόν τον τρόπο δοκιμάζει παράλληλα την αναλυτική αξία που μπορεί να έχει η έννοια της "κοινότητας"