ΜΕΤΑΞΥ ΥΨΙΣΤΟΥ ΙΔΕΑΤΟΥ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Έντονη δραματικότητα, σύνθετη ρυθμολογία, από την δημοτική και λόγια παράδοση των χωρών της Μεσογείου αρυομένη. Λαογραφία των αισθημάτων, έτσι θα χαρακτήριζα αυτή την πρωτόφαντη ποιητική συλλογή ενός πνευματικού ανθρώπου που διδάσκει ακόμα και όταν σωπαίνει, στα κενά των λέξεων, ανάμεσα στις γραμμές, στις ηθελημένες παύσεις που σημαίνονται με δακτυλογραφικά "διαστήματα" παραπέμποντάς μας ίσως στο διάστημα ευτοπιών που δεν έχουν επινοηθεί ακόμη. Διδακτισμός σωκρατικού τύπου, υμνητικός ενίοτε τόνος κι άλλοτε εξομολογητικός, ποτέ όμως αυτοαναφορικός, ειδικά όταν μοιάζει σαν να είναι. Κοινωνικά προσανατολισμένη ποίηση σε άνυδρους υλιστικούς καιρούς. Αποσπάσματα από ιερές γραφές, παραπομπές σε λόγιες εκφάνσεις του Αρρήτου, που περικλείει και συμπεριλαμβάνει κάθε ανθρώπινη ψυχή στον εσμό της Ανθρωπότητας. Διεθνιστική πολυπλοκότητα, πολύπλευρος αναστεναγμός, ερωτική μέθεξη, διονυσιακή έκσταση με το Άπαν. Και η μεταθανάτια ζωή δεν είναι το ζητούμενο, αλλά απλώς και μόνον "υπόθεση εργασίας" για διεξοδικούς στοχασμούς. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)