ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ (No 18)

«Ζούμε, σχεδόν από τύχη, σε μια χώρα που μας αφήνει συνεχώς ανυπεράσπιστους, με αβέβαιο μέλλον. Η ανεργία, η αστεγία, η ακρίβεια, οι μισθοί και οι συντάξεις της ντροπής, η κατάρρευση του ΕΣΥ, της δημόσιας εκπαίδευσης και των εργασιακών σχέσεων, οι υποκλοπές και η υφαρπαγή των δημόσιων χώρων και τόσα άλλα στοιχειοθετούν μια κατρακύλα σε κάθε τομέα της ζωής μας. Τα κοινωνικά κινήματα και η Αριστερά όλων των αποχρώσεων δικαίως ασκούν κριτική στην ανάλγητη νεοφιλελεύθερη πολιτική που τα υποθάλπει ενώ παλεύουν στο κοινοβούλιο, στους δήμους, σε δρόμους και πλατείες για τα δικαιώματα και τις ανάγκες των πολιτών. Οι δικές μου ματιές στις πόλεις και στην καθημερινότητα είναι διαφορετικές. Χωρίς να υποβαθμίζω ούτε στιγμή το ευρύτερο πλαίσιο της φτώχειας και της ανέχειας και τους αγώνες για τη βελτίωση τους, εστιάζω σε κάποια μικρά που μοιάζουν αδιάφορα σε πρώτη ανάγνωση. Έτσι, σ’ αυτό το βιβλιαράκι θα βρείτε παρατηρήσεις για ένα περίπτερο και ένα κουρείο που έκλεισαν, για ένα κήπο με πασχαλιάτικες γλυσίνες, για τις πλατείες των μεταναστών, για τα παγκάκια και τον εκτοπισμό των κατοίκων από το κέντρο της πόλης, για τις εκπλήξεις ενός επισκέπτη στη Σανκάη, στο Ντουμπάι και στη Βοστόνη, για την κατοίκηση την εποχή του εγκλεισμού, για τις αλλαγές που φέρνει στην καθημερινότητα η digital εποχή, για τις καταστροφές στο σώμα της Αθήνας από τις επεμβάσεις του απελθόντος δημάρχου και άλλες αντίστοιχες παρατηρήσεις. Όλα αυτά συνθέτουν ένα μωσαϊκό από ματιές στα μικρά της καθημερινότητας που αναπαράγουν κοινωνικές και χωρικές ανισότητες, έχοντας μόνιμη έγνοια την Αριστερά και οδηγό τις κρίσιμες παρατηρήσεις της Ντορίν Μάσει: από το ειδικό και το τοπικό στο γενικό και παγκόσμιο, και αντίστροφα. Οι ματιές-σχόλια εισάγονται με σκίτσα δικά μου και τρίτων. Τα δικά μου σκίτσα έγιναν στους τόπους που αναφέρονται στο κείμενο, εκτός από ένα που είναι από μνήμης. Δεν είχαν την πρόθεση να συνοδεύσουν τα συγκεκριμένα κείμενα, σχεδιάστηκαν με άλλες αφορμές, όμως τώρα βρίσκω την ευκαιρία να τα συνδυά