ΛΙΠΑΝΣΗ ΤΩΝ ΚΗΠΕΥΤΙΚΩΝ

Η εισβολή της σύγχρονης Τεχνολογίας στη Γεωπονία είναι καταφανής. Αυτή η διαπίστωση ισχύει κατ' εξοχήν στη λίπανση των καλλιεργειών και ειδικότερα των κηπευτικών. Η τεχνολογία αξιοποιείται στον τομέα της παραγωγής λιπασμάτων, στη χημική ανάλυση του εδάφους και των φυτών, και αν η ανάγκη αξιοποίησης της τεχνολογίας ισχύει για τις παραδοσιακές υπαίθριες καλλιέργειες, είναι επιβεβλημένη για τις θερμοκηπιακές. Το πρόβλημα της λίπανσης σ' αυτές τις κατηγορίες καλλιεργειών εξειδικεύεται όχι μόνο από την ανάγκη επίτευξης υψηλών αποδόσεων και κατ' επέκταση κατανάλωσης των θρεπτικών στοιχείων του εδάφους αλλά και από τις καλλιεργητικές ιδιομορφίες των σύγχρονων εκμεταλλεύσεων. Έτσι, η υδροπονία δεν μπορεί να εφαρμοστεί παρά με τακτικές χημικές αναλύσεις του θρεπτικού διαλύματος. Το πρόβλημα γίνεται ακόμα σοβαρότερο, γιατί η παραγωγή δεν αξιολογείται μόνο ποσοτικά αλλά και ποιοτικά. Κακή λίπανση δεν είναι μόνο η ανεπαρκής αλλά εξίσου η άστοχα εξισορροπημένη και η περισσή. Η συσσώρευση Νιτρικών και Νιτρωδών στους φυτικούς ιστούς συνήθως προέρχεται από αλόγιστες αζωτούχες λιπάνσεις. Τέλος το εδαφικό υλικό ως υπόστρωμα ανάπτυξης δυναμικών καλλιεργειών, υπόκειται σε δραστικές λιπάνσεις και αρδεύσεις, και κατά συνέπεια υπόκειται σε έντονες τροποποιήσεις, οι οποίες δε συναντώνται σ' αυτόν το βαθμό σε άλλες παραδοσιακές μορφές καλλιεργειών, πράγμα που συνιστά ένα ακόμη πρόβλημα.