ΚΑΛΗΝ ΕΣΠΕΡΑΝ ΑΡΧΟΝΤΕΣ...

Η μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης πλησιάζει. Σε λίγες μέρες θα χτυπήσουν χαρμόσυνα οι καμπάνες για να μηνύσουν τον ερχομό του Λυτρωτή μας στη γη. Του Θεού που, σμικρύνοντας το άπειρο μέγεθός του και αφήνοντας τα ανυπέρβλητα μεγαλεία της θεότητάς του, καταδέχθηκε, με άκρα συγκατάβαση, να γεννηθεί σ’ ένα σπήλαιο ταπεινό, να ζήσει φτωχικά και με τον επονείδιστο σταυρικό θάνατό του, ανοίγοντας πάνω στον σταυρό τα χέρια, να ενώσει «τα το πριν διεστώτα». Όμως, εκτός από την αδιανόητη για τον πεπερασμένο νου του ανθρώπου θρησκευτική τους σημασία, τα Χριστούγεννα έχουν και κάτι το παραμυθένιο, με τα πολύχρωμα φώτα που ντύνουν τις νύχτες μας, με τα χριστουγεννιάτικα δέντρα που προσθέτουν όψη εορταστική και στην πιο σκοτεινή γωνιά, τα γλυκά που μοσκοβολούν, τις εορταστικά στολισμένες βιτρίνες, τα δώρα, που όλοι, μικροί και μεγάλοι περιμένουμε με ανυπομονησία, τα κάλαντα, τα πανέμορφα χριστουγεννιάτικα τραγούδια και τους θαυμάσιους εκκλησιαστικούς ύμνους. Ας δούμε, πώς οι ποιητές μας και οι υμνογράφοι βλέπουν αυτή τη μυστηριακή, αλλά και μαγευτική γιορτή, τα Χριστούγεννα, χαιρετούν το «χθες» που φεύγει, πώς περιμένουν το άδηλο «αύριο» και τα άγνωστα δώρα του και πώς αντιμετωπίζουν το σύντομο και πολύτιμο «σήμερα», σε συνδυασμό με τη γιορτή των Χριστουγέννων. Ταυτόχρονα, σύντομο βιογραφικό τους αναφέρεται, παρμένο από διάφορες Ανθολογίες και το Διαδίκτυο, για να κάνουμε καλύτερη γνωριμία μαζί τους και ν’ ανακαλύψουμε την ιστορία -πηγή έμπνευσης, που κρύβεται πίσω από κάθε ποίημα.__