Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ 1940-1941

Ήταν η εισβολή του Μουσολίνι στην Ελλάδα αντίθετη με τις επιθυμίες του Χίτλερ; Ήταν τα σχέδια του Φύρερ για την Ελλάδα αμιγώς αμυντικού χαρακτήρα; Με ποιον τρόπο επηρέασαν οι επιχειρήσεις των Γερμανών στα Βαλκάνια την επίθεσή τους εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης; Αυτά είναι λιγοστά από τα ερωτήματα στα οποία ο δρ. van Creveld δίνει νέες, ανατρεπτικού χαρακτήρα απαντήσεις. Ο συγγραφέας θέτει προς εξέταση μια εντελώς νέα ερμηνευτική προσέγγιση της συνολικής στρατηγικής της Γερμανίας κατά τα έτη 1940-1941, θεωρώντας κλειδί της υπόθεσης τη στάση που υιοθέτησε ο Χίτλερ απέναντι στην Ελλάδα και τη Γιουγκοσλαβία. Απορρίπτει τις "καθιερωμένες αντιλήψεις" και υποστηρίζει τα ακόλουθα: στην πραγματικότητα, ο Χίτλερ ενδιαφερόταν ζωηρά για τη Μεσόγειο και τις δυνατότητες που αυτή πρόσφερε για τη διεξαγωγή ενός "περιφερειακού" πολέμου κατά της Μεγάλης Βρετανίας· η επίθεση του Μουσολίνι εναντίον της Ελλάδας έγινε με τη συγκατάθεση του Χίτλερ ή, τουλάχιστον, με τη σιωπηρή ανοχή του· μετά τις 30 Νοεμβρίου 1940 ο Χίτλερ υπέβαλε κατ' επανάληψιν ειρηνευτικές προτάσεις προς την Ελλάδα, που απορρίφθηκαν από την Αθήνα εξαιτίας των βρετανικών πιέσεων· οι Ρουμάνοι, οι Βούλγαροι και οι Γιουγκοσλάβοι παρενέβαλαν σοβαρά εμπόδια στο σχέδιο της γερμανικής εισβολής στην Ελλάδα· ο επιχειρησιακός σχεδιασμός των Γερμανών ήταν ασαφής ως προς τους στόχους του μέχρι την τελευταία στιγμή· το πραξικόπημα της 27ης Μαρτίου 1941 στη Γιουγκοσλαβία και η επακόλουθη γερμανική εισβολή δεν επέφεραν καμία καθυστέρηση στη γερμανική επίθεση εναντίον της ΕΣΣΔ. Καρπός μιας διεξοδικότερης διερεύνησης του θέματος, η εν λόγω ερμηνευτική προσέγγιση συνιστά μια επανεκτίμηση της συνολικής στρατηγικής του Χίτλερ κατά την κρίσιμη περίοδο από τον Ιούνιο του 1940 έως τον Ιούνιο του 1941 - ιδίως σε ό,τι αφορά τις σχέσεις του με την Ιταλία, τις αντιλήψεις του για την "περιφερειακή" στρατηγική και τους λόγους που τον οδήγησαν στην επίθεση εναντίον της Ελλάδας. Επιπλέον, ο δρ. van Creveld αναλύει υπό διαφορετική οπτική γωνία γεγον