Η ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ ΤΩΝ ΑΧΡΕΙΩΝ

Πώς έβλεπε η πολιτική ελίτ της τυδωριανής Αγγλίας τα λαϊκά στρώματα; Αποτελούσε η φτώχεια δικαιολογία για ανυπακοή των πληβείων και ανταρσία; Με ποιο τρόπο θα μπορούσε να αποφευχθεί ένα ενδεχόμενο γενικευμένης κοινωνικής αναταραχής; Πέντε σημαντικοί πολιτικοί στοχαστές της πρώιμης νεότερης Αγγλίας, στη σκέψη των οποίων αντανακλάται το πολιτικό κλίμα της εποχής από τις αρχές του 16ου έως την τρίτη δεκαετία του 17ου αιώνα, επιχειρούν να δώσουν τη δική τους απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα. Στις σελίδες του βιβλίου αναλύονται οι αντιλήψεις για τους πληβείους της Αγγλίας, όπως αυτές αναδεικνύονται μέσα από τα έργα των Edmund Dudley, "Το δέντρο της κοινοπολιτείας" (1509), Thomas Elyot, "Το βιβλίο το επονομαζόμενο Κυβερνήτης" (1531), Richard Morison, "Η θεραπεία της ανταρσίας" (1536), Thomas Smith, "Περί της πολιτείας των Άγγλων" (1565), Francis Bacon, "Περί στάσεων και ταραχών" (1625). Μέσα από τις πραγματείες τους, οι παραπάνω στοχαστές επιχειρούν να προτείνουν λύσεις που σταδιακά ξεφεύγουν από το πεδίο της ηθικής φιλοσοφίας και της ερμηνείας με βάση το θεϊκό σχέδιο για τον κόσμο. Οδηγούνται σε πιο σύνθετες εξηγήσεις για τις κοινωνικές κρίσεις που μαστίζουν την εποχή τους, αντλώντας επιχειρήματα από το πεδίο της οικονομίας και της πολιτικής. Τα υπάλληλα στρώματα της Αγγλίας δεν διέθεταν επίσημη πολιτική φωνή. Ωστόσο, στο μικροεπίπεδο των τοπικών κοινωνιών, οι άγγλοι και οι αγγλίδες υπήκοοι του στέμματος έβρισκαν τρόπους να εκφράζουν τις απόψεις τους, διεκδικώντας ένα καλύτερο επίπεδο ζωής. Το "μουρμουρητό" των φτωχών ηχούσε απειλητικά στα αφτιά των κοινωνικά ανωτέρων τους. Τους δημιουργούσε αγωνίες και τους γέμιζε φόβους, ώστε να φτάνουν να μιλούν για τη Λερναία Ύδρα των αχρείων, για το "πολυκέφαλο τέρας", το οποίο, αν δεν έβρισκαν τον τρόπο να το πατάξουν, θα τους κατασπάραζε, βυθίζοντας την Αγγλία στο χάος.