Η ΚΡΙΣΗ

"Στον νου μου έχω ήδη κάποιο θέμα: Ένας άνθρωπος του ίδιου σκαριού με τον Γκαρσίν, εξαίρετος, τίμιος και με λεπτές ευαισθησίες, έτυχε να βρεθεί για πρώτη φορά στη ζωή του σε έναν οίκο ανοχής. Επειδή για τα σοβαρά πράγματα πρέπει να μιλάμε σοβαρά, στο διήγημα αυτό όλα θα λέγονται με το πραγματικό τους όνομα. Ίσως πετύχω να το γράφω έτσι ώστε να προκαλέσει στους αναγνώστες κάτι που θα το επιθυμούσα, θλιβερές εντυπώσεις..." έγραφε ο Αντόν Τσέχωφ για την Κρίση. Οι καλλιτέχνες και οι διανοούμενοι της εποχής, σχεδόν ομόψυχα, κατέταξαν την Κρίση στα καλύτερα διηγήματα του Τσέχωφ, τονίζοντας ότι το ανθρώπινο συναίσθημα από την αρχή μέχρι το τέλος του διηγήματος, όλα τα φωτίζει και όλα τα δικαιολογεί.