Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΟΠΤΕΥΟΝΤΩΝ ΑΥΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΩΝ ΑΔΙΚΟΠΡΑΞΙΩΝ

Αντικείμενο της παρούσας μελέτης αποτελεί αφενός μεν η ευθύνη του ανηλίκου ως ζημιώσαντος, σύμφωνα με τα άρθρα 916 - 917 και 918 ΑΚ, και αφετέρου η ευθύνη τρίτων προσώπων (ειδικότερα των εποπτευόντων ανηλίκους- συνήθως γονέων) για τις ζημίες που προξενούν οι ανήλικοι σε άλλους. Συγκεκριμένα στο πρώτο κεφάλαιο εξετάζονται τα δύο βασικά ερμηνευτικά προβλήματα που ανακύπτουν κατά την εφαρμογή του άρθρου 917 ΑΚ, δηλαδή: α) πότε ο ανήλικος 10-14 ετών ενεργεί χωρίς «διάκριση» και β) εάν ο ανήλικος που κρίνεται ικανός προς καταλογισμό, εφόσον συντρέχουν και οι λοιπές προϋποθέσεις της αδικοπρακτικής ευθύνης, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 914, 919 επ. ΑΚ, υποχρεούται με βάση την αρχή «του όλα ή τίποτε» σε πλήρη αποκατάσταση της ζημίας του θύματος. Στο δεύτερο κεφάλαιο, με αντικείμενο την ευθύνη του ανηλίκου για λόγους επιείκειας προς τον ζημιωθέντα, εξετάζεται η ευθύνη και του ακαταλόγιστου ακόμη ανηλίκου ως ζημιώσαντος σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 918 ΑΚ (προϋποθέσεις, έκταση και συνέπειες εφαρμογής της εν λόγω διάταξης καθώς και δυνατότητα εφαρμογής των άρθρων 915 επ. ΑΚ και ειδικότερα της διάταξης του άρθρου 918 ΑΚ στο πλαίσιο του άρθρου 300 ΑΚ ? εξετάζεται δηλαδή εάν και υπό ποιες προϋποθέσεις μπορεί να καταλογιστεί «συντρέχον πταίσμα» και στον ανήλικο ζημιωθέντα). Αντικείμενο του τρίτου κεφαλαίου αποτελεί η ευθύνη τρίτων προσώπων, για τις ζημίες που οι ανήλικοι προξενούν παράνομα σε άλλους. Πρόκειται για την εξέταση των προϋποθέσεων, του πεδίου εφαρμογής αλλά και των συνεπειών (εφαρμογής) της ρύθμισης του άρθρου 923 ΑΚ, μόνο όμως σε σχέση με την ευθύνη του εποπτεύοντος ανήλικο και όχι σε σχέση με την ευθύνη του εποπτεύοντος άλλες κατηγορίες προσώπων που προβλέπει το εν λόγω άρθρο. Το βιβλίο κλείνει με τις τελικές παρατηρήσεις από την έρευνα που προηγήθηκε .