Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΣΤΑΝΤΙΑΣ

ΣΤΟ ΤΖΙΧΑΝΓΚΙΡ, ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ, σε ένα διαμέρισμα με θέα το κανάλι και τα καράβια που πάνε κι έρχονται συνεχώς, ζει η Κωσταντία, Ρωμιά από αυτές που ξέμειναν εκεί μετά τα γεγονότα. Ένα πρωί παίρνει γράμμα από την Ελλάδα, όπου μένει η κόρη της, παντρεμένη με Έλληνα που γνώρισε κατά τη διάρκεια των σπουδών της στην Αθήνα. Δεν είχε συνηθίσει η Κωσταντία να παίρνει γράμματα σε τέτοιες σύγχρονες εποχές και απόρησε. Το γράμμα όμως ήταν πολυσέλιδο και είχε την υπογραφή του γαμπρού της. Και την εξομολόγησή του. Η Κωσταντία νιώθει τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια της καθώς με τη συμπαράσταση της φίλης της της Βαγγελίας ξενυχτούν και διαβάζουν, σχολιάζοντας αράδα την αράδα, το γράμμα με την τρομερή αυτή είδηση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Ο Μακριδάκης είναι ένας εργαστηριακός συγγραφέας (όλη του η πεζογραφία συνιστά ένα πεδίο πολλαπλών επινοήσεων), που αποβάλλει εξαρχής την οιανδήποτε εσωστρέφεια και έχει την ικανότητα να απευθύνεται στο ευρύτερο κοινό. Πρόκειται για μια δυσεύρετη όσο και εξαιρετικά λεπτή ισορροπία, η οποία προϋποθέτει τη σύμπραξη του ταλέντου με την προωθημένη τεχνική και τον πυκνό στοχασμό. (Αναστάσης Βιστωνίτης, Το Βήμα, 7/8/2011)