ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ

Αρχικά ο θεσμός του Γέροντος ήταν συνδεδεμένος με τον μοναχικό βίο. Ο κάθε δόκιμος μοναχός, ως "υποτακτικός", είχε τον Γέροντά του, δηλαδή έναν έμπειρο και σοφό παλαιότερο μοναχό που τον καθοδηγούσε στον ασκητικό βίο. Σ' αυτόν όφειλε απόλυτη υπακοή. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες ο όρος Γέροντας χρησιμοποιείται και με διαφορετική από την παραπάνω έννοια. Διότι δόθηκε σε μοναχούς ή ιερομονάχους των οποίων η πνευματική επίδραση επεκτάθηκε σε χριστιανούς εκτός των Μονών ή Ησυχαστηρίων τους. Ακόμα και σε έγγαμους πρεσβύτερους, των οποίων ο ένθεος βίος, η δράση και τα χαρίσματα έτυχαν της αποδοχής και του θαυμασμού του ποιμνίου τους. Στην παρούσα Σειρά συμπυκνώνεται σε λίγες σελίδες κάθε τεύχους ο βίος ενός τέτοιου προσώπου, ώστε ο αναγνώστης να γνωρίσει τι είναι τελικά εκείνο που τον κατατάσσει στη χορεία των "Σύγχρονων Γερόντων".