ΕΠΤΑ ΑΔΕΙΑ ΣΠΙΤΙΑ

Μια γυναίκα προσκαλεί τον πρώην άντρα της και τους γονείς του για να τους δουν τα παιδιά στις διακοπές τους, δε φαντάζεται όμως ότι οι παππούδες θα αρχίσουν να χορεύουν γυμνοί στον κήπο. Μια μητέρα μαζί με την κόρη της εισβάλλει σε ένα σπίτι και αποσπά ένα προσωπικό αντικείμενο. Μια ηλικιωμένη κυρία πιστεύει ότι γίνεται συστηματικά θύμα κλοπής από τον γιο της γειτόνισσάς της, αλλά είναι αλήθεια αυτό; Τα Επτά άδεια σπίτια μιλούν για τα ανθρώπινα τραύματα και τα άγχη, για τη μοναξιά, για την παρερμηνεία των προθέσεων, για τις μικρές και μεγάλες παρεξηγήσεις στην καθημερινή ζωή. Μας επιτρέπουν να ρίξουμε μια ματιά μέσω ενός επίμονου φακού -του φακού του αφηγητή ή μερικές φορές του αναγνώστη- στο καθεστώς του τρόμου που προκαλεί η αίσθηση ότι κάποιος είναι παράταιρος, ότι δε "χωρά" στη ζωή του. Επτά αριστοτεχνικές ιστορίες λακωνικού ύφους, που φωτίζουν το ανοίκειο, αλλάζοντας την εικόνα μας για το τι είναι "κανονικό", και τιμήθηκαν με το Διεθνές Βραβείο Διηγήματος Ribera del Duero. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) "Σασπένς και αγωνία σε σενάρια της καθημερινότητας, μέσα σε επιπλωμένα σπίτια και αυτοκίνητα. Απλά αντικείμενα, όπως ψυγεία, ζαχαριέρες και τασάκια, αποκτούν μυστηριώδεις διαστάσεις και ταρακουνούν ολόκληρες οικογένειες, ζευγάρια, μα και την ατομική υπόσταση του καθενός". (La Vanguardia)