ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΛΕΝΕ ΡΩΞΑΝΗ

Ήταν μια μεγάλη υπόσχεση στον εαυτό της. Ένα όνειρο ζωής τόσο απλό, όσο μια χειρονομία. Ήταν ο παράδεισος που αποζητούσαν όλοι, ακόμα και η μητέρα της, που της μιλούσε καθημερινά γι’ αυτόν. Έτσι, η Ρωξάνη από τη Βουλγαρία, όταν ήταν μικρή, άκουγε συνέχεια την ιστορία που της διηγούνταν η μητέρα της για τον Αλέξανδρο, τον πατέρα της, που ζούσε στην Ελλάδα. Κι εκείνη μεγαλώνοντας, νέα, κι όμορφη, εμπιστεύτηκε τους ανθρώπους που θα τη βοηθούσαν να έρθει στη «χώρα της επαγγελίας», για να βρει τον πατέρα που ποτέ δεν είχε γνωρίσει. Τότε ήταν που το όνειρό της, έγινε εφιάλτης. Η ιστορία έγινε παραμύθι. Η ελευθερία έγινε σκλαβιά. Ο παράδεισός της μια κόλαση. Και η άθλια βασανισμένη ζωή της, ως πόρνη πολυτελείας, που άλλοι επέλεξαν γι’ αυτήν, ένα μακρύ μοναχικό ταξίδι. Εγκλωβισμένη σε έναν τόπο που την πρόδωσε, απογοητευμένη από ανθρώπους που δεν θέλησαν να την αναγνωρίσουν και να την κρατήσουν στην αγκαλιά τους, φοβισμένη από το σκοτάδι των αδί-στακτων τυχοδιωκτών που την κύκλωνε διαρκώς, προσπαθεί να βρει το νήμα που ακολουθώντας το θα απελευθερωθεί από τον τρόμο και την ντροπή. Η ιστορία της Ρωξάνης πραγματικά μοιάζει με παραμύθι και είναι αφιερωμένη στις γυναίκες όλου του κόσμου που αγωνίστηκαν με όλες τους τις δυνάμεις για να επιβιώσουν και να απελευθερωθούν από τα δεσμά του εξαναγκασμού στην πορνεία. Τις ηρωίδες που βιώνουν στην ψυχή και το κορμί τους όλη τη νοσηρότητα της ανθρώπινης κοινωνίας.