ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΥΦΟΥΣ

Έξι ποιήματα, γραμμένα από κοινού, με την μέθοδο του τυφλού, απέναντι στην ίδια την ιδέα της δημιουργίας τους, ασκήσεις αναπνοής που εξελίσσονται ως φωτογραφίες ενός παρόντος, μιας στιγμής, η εξέλιξη ενός στίχου με δύο διαφορετικούς τρόπους, εν μέσω δυο διαφορετικών μέσων θέασης, πρόσληψης, που όμως μπορούν και συγκλίνουν ενίοτε σ’ ένα ενιαίο και αδιαίρετο σώμα. Με οδηγό τον Raymond Queneau, το παλιό λεωφορείο που τα καθίσματά του έχουν ποτίσει κηλίδες, προχωρά με θολωμένα τζάμια, μέχρι να φθαρεί το ύφασμα της πραγματικότητας. Προχωρά, προς το προαύλιο του εαυτού, προς τα κατάπληκτα βράχια, μέχρι να γίνει κατακόκκινο. Μέχρι να μην απουσιάσει άλλο απ’ τις αρχές του.