ΑΝΗΣΥΧΙΑ

Τα κοντινότερα πράγµατα είναι συχνά τα πιο µακρινά και τα πράγµατα που θεωρούµε αυτονόητα είναι τα πιο ακατανόητα. Ο Ιµπραήµ, για τον οποίο το παρελθόν είναι ξεπερασµένo και ζει µια συνηθισµένη "δυτική" ζωή στην Πόλη, ταξιδεύοντας πίσω στο Μάρντιν, στα βουνά πάνω από τη Συρία, έρχεται αντιµέτωπος µ’ αυτό που είχε ξεχάσει: τον ανορθολογισµό της ανατολής και τη δύναµη του παραλόγου. ... Ξέρεις τι σηµαίνει χαρέσε; Υπάρχει στην έρηµο ένα αγκάθι που αρέσει πολύ στις καµήλες. Με το που θα το δουν, το κόβουν κι αρχίζουν να το µασούν. Το αιχµηρό αγκάθι ανοίγει πληγές στο στόµα τους, οι πληγές µατώνουν. Ωστόσο, όταν η γεύση του αλµυρού αίµατος αναµειχθεί µε τη γεύση του αγκαθιού, αυτό τους αρέσει ακόµη πιο πολύ. Έτσι, όσο τρώνε µατώνουν, όσο µατώνουν τρώνε, δεν χορταίνουν να καταπίνουν το αίµα τους... Σε ένα πλαίσιο απολύτως επίκαιρο, ο Λιβανελί στο νέο του µυθιστόρηµα µας παρασύρει σε ένα ταξίδι στον χώρο και στον χρόνο της Μέσης Ανατολής, µέσα από τη σχέση του Χουσεΐν µε τη Μελεκνάζ, τους πρόσφυγες, την ιστορία των Γεζιντί, που οι ανιστόρητοι λένε ότι "λατρεύουν τον διάβολο". Το ταξίδι του Ιµπραήµ στη γενέτειρά του, το Μάρντιν, είναι ένα ταξίδι στη βία του πιο ανελέητου προσώπου της Μέσης Ανατολής, στον έρωτα και, ίσως, στην αυτογνωσία.