ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ

90 από τα περίφημα Παρισινά γράμματα, που έγραψε ο Παπαντωνίου στο Παρίσι το 1908-1909-1910, την περίοδο αυτή που το Παρίσι ήταν ως γνωστό η πνευματική πρωτεύουσα ολόκληρης της ανθρωπότητας. Δημοσιεύτηκαν στην ημερήσια εφημερίδα "Εμπρός" που τυπωνόταν εκείνη την εποχή στην Ελλάδα. Ο Νίκος Ζωρογιαννίδης, ανιψιός εξ' αίματος του μεγάλου λογοτέχνη, επιμελείται την έκδοση του τόμου με 90 λογοτεχνικά χρονογραφήματα, με σκοπό να γίνει η αρχή της προβολής του "άγνωστου" έργου του Ζαχαρία Παπαντωνίου. Τα κείμενα εμφανίζονται συγκεντρωμένα σε έναν τόμο για πρώτη φορά και έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού καλύπτουν όλο το φάσμα των φιλολογικών, επιστημονικών, πολιτικών και αισθητικών αναζητήσεων και ρευμάτων της εποχής εκείνης. Όπως γράφει ο επιμελητής στην εισαγωγή του βιβλίου " Ο Ζ. Παπαντωνίου "παίζει" συναισθηματικά, αλλά και συνομιλεί νοερά με τον αναγνώστη του. Τον έχει ανάγκη. Τον θέλει δίπλα· συνοδοιπόρο του και τον αποζημιώνει στο ακέραιο. [...] Σ' ολόκληρο σχεδόν το έργο του διαφαίνεται η αντίθεσή του με τις όποιες ανούσιες κοινωνικές συμβατικότητες, γι' αυτό και δεν έπλασε ιστορίες της φαντασίας του, αλλά τις πήρε μέσα απ' τη ζωή ή τουλάχιστον είχε απ' αυτήν ερεθίσματα. "